Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Sit sane ista voluptas. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Hoc tu nunc in illo probas. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Itaque contra est, ac dicitis; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nam ante Aristippus, et ille melius. Nam ista vestra: Si gravis, brevis;

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Praeclare hoc quidem. Cur id non ita fit? Hoc est non modo cor non

habere, sed ne palatum quidem. Ad eos igitur converte te, quaeso. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Si longus, levis; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Ego vero isti, inquam, permitto. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Summus dolor plures dies manere non potest? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Bork Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Minime vero istorum quidem, inquit. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Duo Reges: constructio interrete. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.