At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Sed residamus, inquit, si placet. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Est, ut dicis, inquit; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Eam stabilem appellas. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? An hoc usque quaque, aliter in vita? Quae duo sunt, unum facit.

Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Duo Reges: constructio interrete. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Ostendit pedes et pectus. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Summus dolor plures dies manere non potest? Satisne vobis videor pro

meo iure in vestris auribus commentatus? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Deprehensus omnem poenam contemnet. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ea possunt paria non esse.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Bork Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.

Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quo modo autem philosophus loquitur? At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.

Id est enim, de quo quaerimus. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate

vitiorum?