Negat enim summo bono afferre incrementum diem. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Bork Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Haec dicuntur inconstantissime. Sed quae tandem ista ratio est? Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Immo videri fortasse.

Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Sullae consulatum? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Quae contraria sunt his, malane? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Prioris generis est docilitas, memoria; Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Duo Reges: constructio interrete. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis

pluribus. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Eaedem res maneant alio modo.

Nunc de hominis summo bono quaeritur; Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.

Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Cur, nisi quod turpis oratio est?