Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.

Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Sed tamen intellego quid velit. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Nam ante Aristippus, et ille melius. Consequatur

summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Quare conare, quaeso. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Duo Reges: constructio interrete. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quid, de quo nulla dissensio est? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. In schola desinis.

Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? Quis istud, quaeso, nesciebat? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Sed fortuna fortis; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?