Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Collatio igitur ista te nihil iuvat. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Iam enim adesse poterit.

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. -delector enim, quamquam te non

possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;

Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Reguli reiciendam; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.

Illi enim inter se dissentiunt. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Recte, inquit, intellegis. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Hoc non est positum in nostra actione. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Sullae consulatum?

Iam in altera philosophiae parte. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum

sibi. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Duo Reges: constructio interrete. Tubulo putas dicere? Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Ut aliquid scire se gaudeant? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.