Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quid Zeno? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quid, quod res alia tota est? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Conferam avum tuum Drusum cum C.

Stoicos roga. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare?

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Longum est

enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Beatus sibi videtur esse moriens. Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum.

Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Confecta res esset. Duo Reges: constructio interrete. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed plane dicit quod intellegit. Neutrum vero, inquit ille. Hominum non spinas vellentium, ut Stoici, nec ossa nudantium, sed eorum, qui grandia ornate vellent, enucleate minora dicere. Sed ad rem redeamus; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Non laboro, inquit, de nomine. Beatus sibi videtur esse moriens. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Urgent tamen et nihil remittunt. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Et ille ridens: Age, age,

inquit,-satis enim scite me nostri sermonis principium esse voluisti-exponamus adolescenti,.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?