Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

At coluit ipse amicitias. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?

Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Minime vero, inquit ille, consentit.

Dici enim nihil potest verius. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Odium autem et invidiam facile vitabis. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Bork

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio

affecit, quanto L.

Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Minime vero istorum quidem, inquit. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Scrupulum, inquam, abeunti; Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Duo Reges: constructio interrete. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Id enim natura desiderat. Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?