Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Sed fortuna fortis; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Ratio quidem vestra sic cogit. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Non risu potius quam oratione eiciendum? Eam stabilem appellas. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Laboro autem non sine causa; Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Quid enim possumus hoc agere divinius? Memini me adesse P. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Dici enim nihil potest verius. Duo Reges: constructio interrete. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.

Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Nemo igitur esse beatus potest. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Cur haec eadem Democritus? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Hoc non est positum in nostra actione. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Quonam, inquit, modo? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Bork Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Sed residamus, inquit, si placet. Bonum incolumis acies: misera

caecitas. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Mihi enim satis est, ipsis non satis.