Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Equidem, sed audistine modo de Carneade? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Restatis igitur vos;

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus.

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quicquid porro animo cernimus, id omne

oritur a sensibus;

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Certe non potest. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Sin aliud quid voles, postea. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;

Summus dolor plures dies manere non potest? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Ut pulsi recurrant? Duo Reges: constructio interrete. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Sed quod proximum fuit non vidit. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio

vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Iam in altera philosophiae parte. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? At multis se probavit. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.