Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Idemne, quod iucunde? Duo Reges: constructio interrete.

Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Sedulo, inquam, faciam. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Praeteritis, inquit, gaudeo. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Stoicos roga. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Cum ageremus,

inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Si longus, levis; Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.

Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Iam in altera philosophiae parte.

Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Sed nonne

merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.