Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Efficiens dici potest. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Bork Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Bork Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?

Quid ergo? Iam in altera philosophiae parte. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quis istud, quaeso, nesciebat? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Bork Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat. De hominibus dici non necesse est.

At quanta conantur! Mundum hunc

omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Idemne, quod iucunde? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Duo Reges: constructio interrete. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Non risu potius quam oratione eiciendum? De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Primum quid tu dicis breve? Ratio quidem vestra sic cogit. Scisse enim te quis coarguere possit? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Nam ante Aristippus, et ille melius. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Minime vero, inquit ille, consentit.

Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa

expetenda vides. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.