Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Immo alio genere; Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano.

Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Istic sum, inquit. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Sed plane dicit quod intellegit. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Bork Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. At enim sequor utilitatem. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Fortasse id

optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed ad bona praeterita redeamus.

Duo Reges: constructio interrete. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quorum altera prosunt, nocent altera. Sed ad bona praeterita redeamus. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Quod cum dixissent, ille contra. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Nemo igitur esse beatus potest. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Itaque contra est, ac dicitis;

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quid, de quo nulla dissensio est? An haec ab eo non dicuntur? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Non est ista, inquam,

Piso, magna dissensio. Laboro autem non sine causa; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? At enim hic etiam dolore.