Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. De illis, cum volemus. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.

Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Si enim ad populum me vocas, eum. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Bonum patria: miserum exilium.

Dici enim nihil potest verius. Ita credo. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Et non ex maxima parte de tota iudicabis?

Scaevolam M. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. At eum nihili facit; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Bonum integritas corporis: misera debilitas. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Duo Reges: constructio interrete. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.

De hominibus dici non necesse est. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quis istud possit, inquit, negare? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Primum quid tu dicis breve? Minime vero, inquit ille, consentit. Quae cum dixisset, finem ille. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho;

Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Atqui pugnantibus et contrariis studiis

consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Si enim ad populum me vocas, eum. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Tu quidem reddes;

An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Bork Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Cur post Tarentum ad Archytam? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Tenent mordicus. Bestiarum vero nullum iudicium puto.