Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Summus dolor plures dies manere non potest? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Videsne quam sit magna dissensio? Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Duo Reges: constructio interrete. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Non laboro, inquit, de nomine. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus? Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Age, inquies, ista parva sunt.

Rhetorice igitur, inquam,

nos mavis quam dialectice disputare? Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quae duo sunt, unum facit.

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Idem adhuc; Itaque his sapiens semper vacabit. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Tu quidem reddes; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.

Disserendi artem nullam habuit. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? An eiusdem modi? Que Manilium, ab iisque M. Bork Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Sed nunc, quod agimus; Erit enim mecum, si tecum erit.

Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non

potest. Haeret in salebra. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?