Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Sin aliud quid voles, postea. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Prioris generis est docilitas, memoria; Nescio quo modo praetervolavit oratio. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Urgent tamen et nihil remittunt.

Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

At multis malis affectus. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Duo Reges: constructio interrete. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Ad eos igitur converte te, quaeso. Si enim ad populum me vocas, eum. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Nunc ita separantur, ut disiuncta

sint, quo nihil potest esse perversius. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Non risu potius quam oratione eiciendum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Prioris generis est docilitas, memoria; Quibusnam praeteritis? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Summus dolor plures dies manere non potest? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu.

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quo studio Aristophanem

putamus aetatem in litteris duxisse? Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.