Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quid, quod res alia tota est? At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Hoc non est positum in nostra actione. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Sit enim idem caecus, debilis.

Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Polycratem Samium felicem appellabant. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Stoici scilicet. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Cur igitur, cum de re

conveniat, non malumus usitate loqui? At hoc in eo M. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Eadem nunc mea adversum te oratio est. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sed ad bona praeterita redeamus. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Quae duo sunt, unum facit. Quid de Pythagora? Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Sed quid sentiat, non videtis.

Equidem e Cn. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Tuum credibile? Tum ille: Ain tandem? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quae enim

adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Duo Reges: constructio interrete. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?

Pauca mutat vel plura sane; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Bork Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Tum mihi Piso: Quid ergo? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.