Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Duo Reges: constructio interrete. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Sed haec omittamus; Quae cum essent dicta, discessimus.

-delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quid ergo? Sit enim idem caecus, debilis. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.

Verum hoc idem saepe faciamus. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Sed ad illum redeo. Quae cum dixisset, finem ille. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;

Age nunc isti doceant, vel tu potius quis

enim ista melius? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. An haec ab eo non dicuntur? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Non laboro, inquit, de nomine.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Minime vero istorum quidem, inquit. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. At hoc in eo M. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Sit sane ista voluptas. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Quae cum dixisset, finem ille. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Nemo igitur esse beatus potest. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Beatus sibi videtur esse moriens. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.

Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Quasi ego id curem, quid ille

aiat aut neget. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.