Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Satis est ad hoc responsum.

In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Si longus, levis; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Cave putes quicquam esse verius. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Duo Reges: constructio interrete. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est igitur voluptas bonum. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Tum mihi Piso: Quid ergo? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia

recte disputari potest. Primum divisit ineleganter; Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Istic sum, inquit. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Summus dolor plures dies manere non potest? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Id mihi magnum videtur.

Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Haec dicuntur inconstantissime. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Non est igitur voluptas bonum. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum

officium. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.