Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Itaque contra est, ac dicitis; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. Quid, de quo nulla dissensio est? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Itaque his sapiens semper vacabit. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Non potes, nisi retexueris illa. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quae cum dixisset, finem ille. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Memini vero, inquam; Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Age sane, inquam. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Quid ei reliquisti,

nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Duo Reges: constructio interrete. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Falli igitur possumus.

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Sullae consulatum?

Bork Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Est, ut dicis, inquam. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. An potest cupiditas finiri? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Tu quidem reddes; Comprehensum, quod cognitum non habet? Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum

puto.

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.