Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Verum hoc idem saepe faciamus. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Ea possunt paria non esse. Sed haec in pueris;

Videsne quam sit magna dissensio? Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Facillimum id quidem est, inquam. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Ratio quidem vestra sic cogit. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Bestiarum vero nullum iudicium puto. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Sed ad bona praeterita redeamus. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Tanta vis admonitionis inest in locis; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Quae contraria sunt his, malane? Haec dicuntur inconstantissime. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quippe: habes enim a rhetoribus; Omnium enim rerum

principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Duo Reges: constructio interrete. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.