Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Dici enim nihil potest verius. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Duo Reges: constructio interrete.

Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quae est igitur causa istarum angustiarum? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Sed fortuna fortis;

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.

Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es homo miser, inquit. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Confecta res esset. Invidiosum nomen est, infame, suspectum.

Sed haec in pueris; Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.