Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Satis est ad hoc responsum. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Duo Reges: constructio interrete. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Nam quid possumus facere melius? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Satisne ergo

pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P.

Et quidem, inquit, vehementer errat; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quare conare, quaeso. Id enim natura desiderat. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Haec dicuntur inconstantissime.