Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Murenam te accusante defenderem. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Certe non potest. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.

Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Duo Reges: constructio interrete. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Non

enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Sed hoc sane concedamus. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Quibus ego vehementer assentior. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.

Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Nos vero, inquit ille; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Si enim ad populum me vocas, eum. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Nobis aliter

videtur, recte secusne, postea; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Quippe: habes enim a rhetoribus; Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Si longus, levis. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.