Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quo tandem modo? Cui Tubuli nomen odio non est? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae. Sit sane ista voluptas. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;

Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Sed tamen intellego quid velit.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Si enim ad populum me vocas, eum. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Sed residamus, inquit, si placet. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Sint modo partes vitae beatae. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis

est-ad ea principia, quae accepimus. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Graece donan, Latine voluptatem vocant. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quo tandem modo? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Age, inquies, ista parva sunt. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Duo Reges: constructio interrete. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quorum altera prosunt, nocent altera. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?