An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Nihil ad rem! Ne sit sane; Summus dolor plures dies manere non potest? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Et nemo nimium beatus est; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Erit enim mecum, si tecum erit. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quod cum dixissent, ille contra. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde

posse vivere. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. In schola desinis.

Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Nunc agendum est subtilius. An hoc usque quaque, aliter in vita? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Ac tamen hic mallet non dolere. Quis est tam dissimile homini. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Sint modo partes vitae beatae. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Eadem fortitudinis ratio reperietur.

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.

Primum in

nostrane potestate est, quid meminerimus? Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Eam stabilem appellas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Duo Reges: constructio interrete. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Primum divisit ineleganter;