Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Id est enim, de quo quaerimus. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Sit enim idem caecus, debilis. Duo Reges: constructio interrete. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Sed quot homines, tot sententiae; Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Sed plane dicit quod intellegit.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Deinde

disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Si enim ad populum me vocas, eum.

Non laboro, inquit, de nomine. Sed fortuna fortis; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.

Dat enim intervalla et relaxat. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sint modo partes vitae beatae. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Bork Si enim ad populum me vocas, eum. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Memini me adesse P. Confecta res esset. Virtutibus igitur

rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Sed nunc, quod agimus; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. An nisi populari fama? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quippe: habes enim a rhetoribus; Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Bestiarum vero nullum iudicium puto. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Cur, nisi quod turpis oratio est? Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Minime vero, inquit ille, consentit. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.