Quod equidem non reprehendo; Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Bork Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Cur, nisi quod turpis oratio est? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Et nemo nimium beatus est; Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Bonum integritas corporis: misera debilitas. Id Sextilius factum negabat. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Pugnant Stoici cum Peripateticis. Iam in altera philosophiae parte. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Itaque

vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quae cum essent dicta, discessimus. Duo Reges: constructio interrete. Certe non potest. Videsne, ut haec concinant?

Comprehensum, quod cognitum non habet? Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Nos commodius agimus. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Non est igitur voluptas bonum. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Minime vero istorum quidem, inquit. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Tum mihi Piso: Quid ergo? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Illi enim

inter se dissentiunt. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Non laboro, inquit, de nomine. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?