Hos contra singulos dici est melius. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Equidem e Cn. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Est, ut dicis, inquit; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Duo Reges: constructio interrete.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Bork Suo genere perveniant ad extremum;

In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Cur id non ita fit? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Illa tamen simplicia, vestra versuta. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Est enim effectrix multarum et magnarum

voluptatum. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quare attende, quaeso. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Non risu potius quam oratione eiciendum?

An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.

Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Non est igitur summum malum dolor. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Aliud

igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?